معنی سخنران و خطیب

ناطق

واعظ، ناطق، سخنگو، ناطق، خطبه خوان، متکلم

خطیب

سخنران

خطیب

سخنران. [س ُ خ َ] (نف مرکب) شاعر و راوی. (آنندراج):
ور مرا آینه در شانه ٔ دست آید من
نقش عنقای سخنران بخراسان یابم.
خاقانی.
|| خطیب.

(~.) (ص فا.) سخن راننده، ناطق، خطیب.

(خَ) [ع.] (ص.) واعظ، سخنران. ج. خطباء.

کسی که در انجمنی یا برای جمعی سخنرانی کند، سخن‌راننده، زبان‌آور، ناطق، خطیب،

کسی که خطبه می‌خواند،
سخنران،

سخنران

سخنران

‎ سخنران، نوشته خوان، اندرز گوی انجمنیک خواستگار مردی که زن می خواهد (صفت) مرد خطبه خوان سخنران، واعظ. جمع: خطبا ء (خطبا) .

خَطِیْب، واعظ- سخنران- کسیکه خطبه میخواند- عقد کننده (جمع:خُطَباء)،

خطبه‌خوان، سخنران، سخنگو، متکلم، ناطق، نطاق، واعظ،
(متضاد) مستعمع

1588